Alle belevenissen buiten de scholen om - Reisverslag uit Paramaribo, Suriname van Joëlla Pol - WaarBenJij.nu Alle belevenissen buiten de scholen om - Reisverslag uit Paramaribo, Suriname van Joëlla Pol - WaarBenJij.nu

Alle belevenissen buiten de scholen om

Blijf op de hoogte en volg Joëlla

03 Augustus 2017 | Suriname, Paramaribo

Het is een tijdje geleden dat ik heb geschreven, maar nu toch maar weer eens een update geven.

Sinds de laatste keer dat ik heb geschreven heb ik uiteraard weer veel dingen meegemaakt. Ik zal alles even over twee blogjes verdelen, één over de dingen die ik op de scholen heb meegemaakt en één over de dingen buiten de scholen die ik heb meegemaakt.

Deze zal over de dingen buiten de scholen om zijn.

Allereerst ben ik vorige week zaterdag naar Nieuw Amsterdam geweest. voordat je daar aankomt moet je over de bekende brug, de hemelbrug (hij heeft ook een andere naam, maar die weet ik niet). Het is heel apart om hier overheen te rijden. De brug is zo hoog dat sommige motors van auto's het niet eens aankunnen om omhoog te komen. Je merkt ook wanneer een auto een goede of een slechte motor heeft. Wanneer een auto een slechte motor heeft kruipt hij heel langzaam naar boven. Als je de brug vanaf de zijkant bekijkt lijkt het net alsof het allemaal slakjes zijn die over de brug gaan. Van de brug af is ook wel heel grappig, dan rijdt je opeens heel snel.

Eenmaal in Nieuw Amsterdam aangekomen zijn we daar langs het water gaan wandelen. Bij Nieuw Amsterdam komen de Suriname en Commewijne rivier samen. Voor de rest is de natuur erg mooi daar. Ook staan er overal nog oude kanonnen, deze staan er al sinds de oorlog.

Na bij Nieuw Amsterdam geweest te zijn zijn we doorgereden om ergens bakabana's te eten. Helaas waren die al op :(. Toen we op de terugweg weer over de hemelbrug reden was er een ongeluk gebeurd, wanneer er in Suriname een ongeluk gebeurd moet je wachten tot de politie er is. Hoe klein het ongeluk ook is. En de brug heeft per kant op maar één baan, dus het duurde even voordat we er doorheen konden.

Op een voor ons vrije dag zijn we wezen zwemmen. Het is hier heel normaal om in een hotel te gaan zwemmen. Wij zijn in hotel Babilon wezen zwemmen. Hier kreeg je dan ook één drankje en een warme maaltijd bij in.

Afgelopen woensdag zijn we naar Parabello geweest, hier ging Mirjam ook mee naar toe. Het was erg gezellig. Het water is niet zoals in Nederland blauw, hier is het water bruin. Dat was wel grappig om mee te maken. Als je in het water zit zijn er ook allemaal stromingen. De ene keer voelde je een warme stroom en de andere keer was de stroom weer koud. En per plek was er weer een andere stroom. De bovenste laag van het water was wel lekker warm door de zon. We hadden een hutje gehuurd, dus we konden lekker in de schaduw zitten.

Ook zijn we vorige week naar Lelydorp geweest. Hier zijn we naar de markt geweest om wat groente en fruit te kopen. En we zijn bij 'oma', zo wordt ze door iedereen genoemd, cassave en bananen chips wezen kopen.

Samen met Mirjam en tante Marry zijn wij bij een vrouw (chrisna... en dan nog wat) geweest om even haar maten op te meten en wat kleding te passen. Deze vrouw heeft namelijk nauwelijks kleding en ze is zelf beperkt en komt (bijna) nooit haar huisje uit waar ze samen met haar vader woont. Haar vader is zelf ook beperkt. Hierdoor wonen ze al op een park waar het begeleid wonen is. Deze mensen hebben zelf dus heel weinig geld. Hierdoor zijn wij met z'n drieën naar de stad geweest. We hebben bij kripilani wat stof gekocht zodat tante Marry twee rokken kan naaien en bij de lucky store hebben we een t-shirt gekocht. Mirjam had nog twee overhemden, die heeft tante Marry vermaakt zodat ze goed zitten. Hierna zijn we nog bij een tentje gevulde bara's wezen halen. De bara's hebben we mee naar huis genomen.
Na het avontuur in de stad zijn we op het andere avontuur overgegaan, met de bus gaan. Eerst was het al een zoektocht waar de goede bus stond. Eenmaal de goede bus gevonden te hebben duurde het gelukkig niet lang voordat de bus vertrok, de scholen waren net uit. En de bussen rijden hier niet op tijden, maar ze rijden pas wanneer de bus vol is. De bus was met 5 minuutjes vol. Je hebt in de bus aan de ene kant een bankje waar twee personen kunnen zitten en aan de andere kant zit een stoel waar nog een opklapbaar stoeltje aan vast zit. De stoeltjes worden om de bus vol te krijgen uitgeklapt, maar elke keer wanneer er iemand van achteruit de bus uit moest stappen dan moest iedereen die op zo'n uitklapbaar stoeltje zat opstaan en zijn stoeltje inklappen. Op een gegeven moment kwamen we op de Indira Ghandiweg aan, hier moesten veel mensen uitstappen. Wanneer je moest uitstappen moet je op een zoemertje drukken, de bus stopt dan gewoon, er zijn niet perse speciale haltes waar de bus stopt (die zijn er wel maar worden niet zoals in Nederland gebruikt). En het gebeurde wel een paar keer dat de bus ging rijden en dat er direct weer gezoemd werd, mensen zijn vaak te lui om een paar meter extra te lopen hier. Het duurt daarom ook wel een stukje langer voordat je op je plaats van bestemming bent.
De busrit was lang en heet, maar erg leuk om meegemaakt te hebben.
Het is ook erg goedkoop. Je betaald hier één bedrag, het maakt dan niet uit of je tot de eindhalte meegaat of er al heel snel uit stapt. Het kost op dit moment 2,45 SRD voor een rit met de bus. Omgerekend is dat maar 31 cent. En dan hebben wij ongeveer een uur in de bus gezeten, wel met drukte op de weg. Maar in Nederland kom je voor dat geld misschien drie haltes verder ofzo.
De bara's waren trouwens wel erg lekker, hmmm.

Afgelopen zaterdag zijn we nog even naar de hermitage mall geweest. Hier zitten de wat luxere winkels. Het verschil met de stad en de hermitage mall is erg groot. In de hermitage mall verkopen ze niet allemaal chinese spullen. Hier verkopen ze ook merken als hugo boss, converse en puma. Om even een aantal voorbeelden te noemen.

Het is nu alweer een aardig verhaal geworden. En dit was het denk ik ook wel. Als er me nog wat te binnen schiet van wat ik heb beleefd zal ik het in een aparte blog zetten. Nu eerst maar een blog over alles wat ik heb beleefd op de scholen. Ik ga proberen foto's toe te voegen, maar het duur heel lang voordat ze geüpload zijn. Dus grote kans dat het niet lukt

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Joëlla

Ik ben Joëlla Pol, 17 jaar oud en woon in Kudelstaart. Deze zomer ga ik 6 weken lang naar Suriname om te helpen bij stichting Jaëzer. Om niet elke keer aan iedereen hetzelfde verhaal te hoeven vertellen hou ik deze blog bij. Veel lees plezier!

Actief sinds 03 Juli 2017
Verslag gelezen: 262
Totaal aantal bezoekers 6108

Voorgaande reizen:

10 Juli 2017 - 11 Augustus 2017

Suriname

Landen bezocht: