Twee dagen met Mirjam mee

De afgelopen twee dagen ben ik met Mirjam mee gegaan. Mirjam werkt voor stichting Romario en woont ook in Paramaribo.

Dag 1:
Deze dag zijn wij eerst langs Ismaël geweest. Ismaël is een jongetje van een jaar of 1,5/2. Ismaël is geboren met een open ruggetje. Hierdoor is hij onderaan ook verlamd. Mirjam gaat regelmatig bij Ismaël langs om het te begeleiden met het leren van alledaagse dingen. Deze keer hebben we een toren gebouwd, een bakje met blokjes omgegooid (om te leren hoe hij het bakje moet omdraaien om de blokjes er uit te laten vallen), gekeken of hij goed een lepel vast kon houden om te kunnen eten en gekeken of wanneer er wat op zijn lippen werd gesmeerd of hij dat dan zou gaan proeven.
Het was heel mooi om hem zo te zien spelen. En te zien wat hij allemaal kon doen. Ik heb zelf ook even met hem een toren kunnen bouwen. In het begin zat hij mij een beetje aan te staren omdat ik natuurlijk een vreemde voor hem ben, maar uiteindelijk heb ik nog wel even leuk met hem kunnen spelen.

Toen we bij Ismaël zijn geweest zijn we doorgegaan naar Bjorn. Bjorn is een man die een dwarslaesie heeft, hierdoor zit hij in een rolstoel. Dit was ook voor Mirjam de eerste keer dat zij bij Bjorn kwam, dus het was eigenlijk een soort intake gesprek. Elkaar een beetje leren kennen en het verhaal van Bjorn horen. Daar had ik dan weer een beetje mazzel mee, want hierdoor heb ik ook het hele verhaal kunnen horen. Bjorn ongeveer 6 jaar geleden aangereden toen hij op zijn brommer aan het rijden was. Hierdoor is er een zenuw bekneld geraakt en is hij dus in een rolstoel beland. Voor een dwarslaesie is er een operatie mogelijk, maar dan zou hij naar een ander land moeten gaan. Dit wilt hij misschien ooit wel gaan doen.
Bjorn vertelde ook dat hij graag zou willen werken, er is natuurlijk van alles mogelijk om te doen als je in een rolstoel zit! Hij vertelde dat er wel bedrijven waren die mensen zochten, dit was dan werk wat hij zou kunnen doen. Maar dat hij niet aangenomen werd, omdat dan het pand bijvoorbeeld niet rolstoel vriendelijk was. Er wordt dan ook geen moeite gedaan om het wel rolstoel vriendelijk te maken. Hierdoor zit hij nog steeds thuis zonder werk. Dat is wel raar om te beseffen, mensen willen niet even een extra stapje maken om iets voor hem mogelijk te maken.

Dag 2:
Vandaag zijn wij naar Lob Makandra geweest. Hier zijn wij eerst bij 'in de ruimte' wezen kijken. Dit is een wooncentrum voor mensen met een beperking. Dit centrum zag er erg mooi uit. Het is mooi om te zien hoe de gehandicapten zorg hier is in vergelijking met Nederland. Achter het wooncentrum is er ook een zwembad.
Daarna zijn Mirjam en ik naar Richard gegaan. Richard is een man van een jaar of 70 en hij is blind. Is hij is vanaf ongeveer zijn 30ste blind. Het is heel mooi om verhalen van Richard te horen. Hij heeft heel weinig geld, maar hij zorgt altijd door hulp van anderen dat hij rond kan komen. Zo moest hij zaterdag naar Guyana. Hier heeft hij vroeger altijd gewoond. In Suriname heeft Richard geen verblijfsvergunning, dus dan moet hij ongeveer eens in het half jaar heen en weer naar Guyana om zijn 'visum' te kunnen verlengen. Afgelopen week moest hij dit weer doen. Toen hij over de grens was bleek hij een inenting voor gele koorts te moeten krijgen om weer terug naar Suriname te kunnen, dit zijn nieuwe regels. Voor deze inenting moest hij helemaal naar de stad toen. Dit is natuurlijk niet makkelijk te doen als je blind bent. Eenmaal in de stad aangekomen had hij ook een slaapplaats nodig. Hiervoor is hij naar een hotel gegaan. dit kostte hem 20 dollar per nacht. Dat is voor hem heel veel. En op een of andere manier heeft hij dan een korting geregeld en is er een Amerikaans iemand geweest die voor hem (deels) heeft betaald. Wanneer Richard dit soort verhalen verteld komt hij er telkens weer op terug dat hij dit allemaal door God's genade kan doen. Zijn geloof houdt hem er bovenop, dat is heel duidelijk en zeker heel mooi om te zien. Dat is iets waar ik nog heel veel van kan leren!
We hadden ook een voedselpakket meegebracht voor Richard. Dit was vanuit oom Roy en tante Marry gekomen. Hier was hij ook heel blij mee en dankbaar voor!
Richard maakt om geld te verdienen manden. Deze manden zijn ook te bestellen. Ik heb er zelf geen foto van, maar die zou ik wel kunnen vragen bij interesse. Het is heel indrukwekkend om te kijken wanneer hij bezig is met een mand. Heel mooi dat hij zulke mooie dingen kan maken, ondanks dat hij blind is.
Na bij Richard geweest te zijn heb ik nog een korte rondleiding over het terrein van Lob Makandra gekregen. Ik heb de kerk en de moestuin gezien. Ook zit er op het terrein een school voor mensen met een beperking.
Daarna zijn we naar de bibliotheek gegaan. Die is elke vrijdagmiddag open. In de kerk is diezelfde middag dan een kinderclub. Na de club komen dan veel kinderen boeken lenen.

Dit waren dan de afgelopen dagen in een notendop. Ik zal ook weer wat foto's toevoegen.